Carnaval, carnaval, papapapapaparabara.

Agora que xa pasou outro acontecemento do ano, que por certo, os anos ¡sempre son iguais!, sobre todo polo rápido que pasan, e logo non vos parece que deberían durar o doble, ou a metade, así imaxinádevos ,eu, por exemplo estaría á beira de cumplir ¡oitenta anos!. Ben, ó que ía, o carnaval deste ano foi divertido, xa o vades ver, e pensando que este ano polo da crise non ía haber tanto disfraz, mira por onde, había mais que outros anos.



A miña colega-de-disfraz e mais eu, xa o empezamos a pasar ben cos preparativos. Primeiro hai que darlle voltas á cachola para ver de que nos imos a disfrazar. Cando se ilumina a bombilla e xa tes a idea hai que empezar a darlle forma, e a forma démoslla deste xeito:



Ingredientes: Uns globos xigantes, periódicos de La Coz de Malicia a tiras ( xa que non valen para outra cousa), cola de empapelar, cartón, fiso, un pincel, a idea e a traballar!!.
Unha vez inchado o globo á medida desexada, colocase nun tubo de cartón onde che caiba a cachola e pégase con fiso, engadímoslle os ollos e a boca, como se che ocorra, e comezamos a pegar tiras de papel periódico, así como unhas 6-8 capas, despois de acadar o grosor necesario , pincha o globo!!. Mete a cabeza e adapta o cabezón ata que os tues ollos miren pola boca. Xa se pode pintar, maquillar, peinar, adornar, remirar para ver que bonita quedou. Buscalle roupa axeitada e xa tes un disfraz, despois busca sobre todo un baile e pasao ben!!.

É todiño, todiño made in na casa.



Para os que seades mal pensados, cos biquiños era cando podiamos falar e oírnos que se non, entre as dúas non nos enterabamos de nada. E para pasalo mellor acompañate de mais máscaras!

Astronauta ou buceador non se sabe moi ben.



Home na ducha, sen auga! pero con cervexa.



Un cura axudandolle a unha cigoña ¡ haber se hai sorte!



E.... a que faltaba que non quería sair



E para rematar, quero que saibades, que o pasei moi ben gracias a Claudia ¡¡¡ que vale un montón!!!.


Bueno, isto non quere publicar cos cambios que lle fixen, así que xa o poñerei ben cando me deixe, mentras ideo vendo.

A Fonsagrada

Esta fin de semana invitaronnos a ir á Fonsagrada, era a festa do Butelo. Unha vez que saimos da casa decidimos ir mais aló, e chegamos a Negueira de Muñiz un dos últimos concellos de Galiza, é moi fermoso, pero hai que ver que curvas! e nunca se acababan!.




Na Fonsagrada puidemos atopar estas paisaxes, a que son incribles!.




Mais incrible era o cocido que alí nos esperaba, creo que a todo o mundo lle gusta, pero é que este foi o que mellor me soubo de toda a miña vida, pensando nel fáiseme a boca auga! feito na cociña de leña e ó quentiño, todos arredor da mesa, butelo, androia, lacón, orella, chourizos, grelos, patacas, viño e pan, e ¡que pan!.



Despois de tal gula había que gastar calorías e fomos a un regato que pasa por aló abaixo, baixar ben baixamos ¿e subir? vaia que nos custou! chegamos coa lingua de fora.



Foi un dia redondo!