Hoxe vai ir de pan, si si, que onte cocimos, jeje.
Hai anos que meus pais eran especialistas en cocer, daquela aínda se botaba trigo, e tiñas que esperar a que che tocara mallar porque ían por orde riguroso dun lugar a outro, coa malladora, a limpadora e toda a recua de xente que acompañaba, os traballadores, os fopeiros... había de todo. Pois ben, para recordar como se bota o trigo, e os tempos da malla, aínda que xa non hai que segar nin facer os mollos, que xa o fai unha máquina soliña, decidimos meu irmán e mais eu botar un pouco trigo, haber que pasaba, pois nada! xa mallamos e xa temos o trigo limpo en sacos, xa fomos ó muiño.... e quen amasa? se meu pai agora non pode, primeiro fixemos a proba cunha amasadora desas que compra a xente para a casa, pero saleu regular, como amasaba meu pai nada!, bueno pois eu non quería renunciar á boliña quente co leite, entón metínme coas mans na masa! si señor!!. Miña nai quentou a auga co sal e controlou a cantidade de fariña, eu amasei!! e meu pai quentou o forno; puxemos o pan a bordo, preparamos unhas pizzas, uns bolos.....
enfornamos e.... mi madriña que ben sabía a bola!!!. Antiguamente tamén era costume cambiar a bola cun veciño ou con alguén da familia, pois ben eu non a cambiei pero si que lla levei a miña prima María José, que lla tiña prometido, porque ela tamén se acorda de comer a bola quente co leite cando era pequena, pero era mais larpeira que min que lle botaba colacao, jejeje.
7 comentarios:
¡Ala! mira que bén!!descubreu todo e se alguén lle leva a vida??? no convidache, pero creo que poido decir eu que si alguén ten ese antollo que se apunte , e na proxima facemoslle unha boliña quenteeeeee.....! o leite que o traija el, que as nosas vacas levantáronse jajaja
Como me gustou esta entrada! E, aínda que non o creas eu tamén sei o ben que sabe a bola recén feita, e non hai nada mellor. Meus pais tamén teñen a costume de cocer e con bastante frecuencia. É un dos mellores días para estar na casa e comer o pan :)
O que xa se me fai máis extraño é iso de botarlle leite, aquí non se fai. Aquí tamén é costume facer tortas e empanada no forno, as tortas son só para o día que se coce e saben de marabilla.
Bicos e noraboa por esas iniciativas que tedes.
Aquí a costume era comer a bola quente co leite frio, que supoño que serán as tortas que dis ti, ou son doces?
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm lo voy a poner en gallego¡¡¡¡¡¡¡ sabian a dios¡¡¡¡¡¡ jajajaja pero o forno non parece antiguo
Guaaaaaaaauuuuuuu!!!! Isto sí qué é demasiado!!!! Qué recordos da nenez!!!Miña querida nái amasando...meu pái quentando o forno....e todos nós o redor estorbando!!!! Cómo sabía aquela bola con leite de "verdad" E canto daría por recuperar aqueles tempos!!!Pero mói ben por todos vos!!! non cansedes....Bico.
Son tortas de pan normal pero con forma de torta :) Nada de doces. Non sei se antigamente a comían con leite, pero nunca nada diso escoitei. Polo que eu sei, comíana/cómese con un pouco de aceite e azúcar, hai xente á que lle gusta quente (a min) e outros prefiren deixala enfriar.
A min particularmente, o do aceite e azúcar non me gusta moito, eu prefiro comela quentiña e sola, está riquísima.
E por certo, moi bonito o novo deseño do blog, vaia cracks estades feitas.
Apertas!
As tortas que di Victor son as nosas bolas, pero comelas con aceite e azucar? non sei iso como saberá, con aceite solo valeme, porque me gusta esa convinación.... bueno todo será probar, xa vos contarei.
Publicar un comentario